Waar vreugde en gemis hand in hand gaan

Na het overlijden van Barney, heeft het maanden geduurd voor ik me klaar voelde om uit te kijken naar een volgende hond. Tijdens deze periode voelde het nooit ‘juist’ om rond te kijken, en gaf ik mezelf liever de tijd om vooral alles rustig te verwerken.

Maar iets sneller dan verwacht, kwam daar dan toch onze pup Willem.

Ik neem jullie mee in hoe ik deze stap genomen had, waar ik op lette bij de keuze van ras en fokker, en vertel ik hoe de vreugde van een nieuwe pup parallel kan lopen met het gemis van mijn vorige hond Barney.

Enjoy!

Onze nieuwe start!

Op de linkse foto staat Barney als pup. Rechts is onze nieuwe pup Willem. Ik vond het leuk om ze eens naast elkaar te hebben, omdat het 10 jaar geleden is voor mij dat ik zelf nog eens een pup heb mogen opvoeden. In die 10 jaren heb ik al talloze mensen mogen begeleiden met hun hond of pup, maar het zelf weer doen is toch weer enorm boeiend. Zeker met een rugzak aan kennis die de afgelopen 10 jaren weer sterk gevuld is geraakt, maakt dat ik veel zaken weer compleet anders aanpak dan 10 jaar geleden.

Het was rond januari, dat ik me voor het eerst klaar voelde om na het overlijden van Barney me open te stellen voor een nieuwe hond. (Lees: om te starten met een fokker te zoeken). Want er is wel wat aan vooraf gegaan. We hebben in ons gezin besproken welke opties we zien zitten en welke niet. We hebben overwogen om een hond te adopteren uit het asiel, een herplaatser in huis halen, een afgekeurde assistentiehond of geleidehond, …
Maar uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om terug een pup op te voeden. We weten goed dat dit weer veel werk met zich meebrengt, maar alles in rekening gebracht voelde dit voor ons de meest gepaste beslissing binnen ons gezin.

Maar welk ras is dan geschikt voor me?

Ook voor welk ras binnen ons gezin gepast is, zijn er verschillende rassen ter sprake gekomen. Ik train met alle rassen enorm graag, maar eerlijk is eerlijk: Niet elk ras zou bij mij passen om in huis te hebben bij mij als eigenaar.
Ik heb er nooit een geheim van gemaakt, dat ik me erg thuis voel in de grotere rassen. Het slag molosser, mastiffs, waakhonden… is iets wat erg goed bij me aansluit. Ik ben als persoon geen grote sportieveling, en zie me dit ook niet worden binnenkort. Ook hou ik van zelfstandigheid bij mijn honden, en heb minder voeling voor mezelf met honden die een grote drive hebben om continu zaken met me te doen. (Losstaand dat ik wel graag zaken met mijn honden train en doe, maar ik zoek het niet qua ‘inborst’).

En begrijp me niet verkeerd: ik train enorm graag ook met deze honden, want ik vind het geweldig om mijn training volledig af te stemmen op het karakter en ras van de hond , maar om ermee samen te leven is niet hetzelfde.
En uiteindelijk moet je als ‘baasje’ ook kijken wat bij je matcht, wat je verwacht van je hond, en hoe je leven er op dat moment uitziet. Want de hond die je kiest, moet wel in dat plaatje passen.

Op dat moment moet je eerlijk zijn voor jezelf: past het ras dat ik voor ogen heb binnen mijn levensstijl? Heb ik research gedaan naar waarom deze rassen gefokt zijn? Ben ik bereid om de voor en nadelen van de rassen erbij te nemen? Zowel naar instincten, gedrag, maar ook gezondheidsproblemen.
Want je kan niet enkel hopen op de voordelen hoor.

Een jachthond in huis nemen terwijl je je enorm stoort als je hond snuffelt is misschien geen goed idee.
Een waakhond in huis nemen, en dan gefrustreerd raken als hij eens blaft op vreemde zaken in de tuin
Een husky in huis nemen, terwijl je niet van uitgebreide wandelingen houd

En zo zijn er nog wel enkele voorbeelden hoor :-)

De keuze van fokker

Veel van de zaken zoals instincten, genetica, gezondheid en dergelijke hebben we niet zelf in de hand, maar de keuze van de fokker speelt wel een geweldig grote rol. De keuze van een goede fokker geeft je de grootste kans op een stabiele hond.

Is dit feilloos? Nee. Het blijft moeder natuur die de touwtjes in handen heeft. Maar wanneer je binnen een ras gaat kijken naar genetica, erfelijk vaak voorkomende afwijkingen, gezondheidsproblemen en dergelijke, is er wel een verschil.

Ga je bij een goede en oprechte fokker:

die goed weet wat ze doen
Die hun pups op jonge leeftijd betrekken in het huiselijk leven
Die hun ouderdieren goed kennen en screenen op afwijkingen
Die generatie na generatie in de gaten houden hoe hun ‘ras’ voortzet

Dan vergroot je enorm je kansen dat je pup al van jongs af aan stabiel door het leven kan gaan. Natuurlijk start dan de opvoeding etc nog, en het kan altijd gebeuren dat een pup misschien ziek is, of ergens een afwijking heeft.
Maar je start je pokerspel alleszins met een paar azen.

Ga je bij een broodfokker?

Die vooral ‘massa’ aan pups willen verkopen
Niet kijken naar de gezondheid en erfelijke aandoeningen van hun honden
Pups die opgroeien in isolement van de wereld
Moederhonden die steeds gestresseerd zijn?
…

Dan vergroot je ENORM je kansen dat je problemen krijgt met je pup. Zijn het geen gedragsproblemen, dan wel op gezondheidsproblemen.
Je start je pokerspel met een klaveren 2, en een joker. (Die in poker niet eens meespeelt…)

En ja: Als je de forums leest op internet, dan zijn er inderdaad mensen die aangeven dat ze een pup bij een broodfokker hadden, die wel oud is geworden. (Gezond? dat houd ik nog in het midden). En er zijn ook mensen die van een super fokker een pup gehad hebben, die misschien toch slechte heupen had.

Maar geloof me. Je wil het kaartspel beginnen met een goede hand kaarten. Geluk kan je altijd hebben, en pech kan je altijd hebben.
En wil je een zo goed mogelijke start? Doe dan je research naar je ras en naar je fokker.

Hoe is dit bij onze pup Willem verlopen?

De fokker waar mijn vorige hond Barney vandaan kwam, was gestopt. Dus die optie viel al weg. Ik heb online dus vooral naar fokkers gezocht, en er 3 aangeschreven waar alles op het eerste zicht zeker OK leek. Een van de fokkers kenden we nog van vroeger (bevriend met onze vorige fokker). We hadden hun en hun honden wel al eens gezien op ‘familiedagen’ van Barney zijn nest. Ook kwamen Barney zijn ouders ook van deze fokker.

Aan nesten bullmastiffs geen tekort. Er waren verschillende fokkers die al nesten gehad hadden deze periode, waardoor er best wel wat aanbod was. Ook kreeg ik al mails dat er bvb nog pups beschikbaar waren, of vrijgekomen waren waar de kopers afgehaakt hadden.

Op dat moment heb ik steeds geantwoord: nee, je mag iemand anders al contacteren, want ik wil eerst weten hoe ze opgegroeid zijn, en hoe de ouderdieren zijn. En geloof me: als je de fotootjes erbij ontvangt, dan moet je echt even van je hart een steen maken.

*Stukje uit mailtje terug, wanneer ik een aanbod kreeg van een pup. Ik had al telefonisch contact gehad met de fokker, en er was wel al een klik, daar lag het niet aan hoor.*

Bij de fokker waar we uiteindelijk Willem gehaald hadden, waren we ook welkom. Beide ouderdieren waren aanwezig, waren erg tof qua karakter en goed qua gezondheid. Ook zaten er nog pups, die opgroeiden in de leefruimte en keuken van de fokkers. Deze pups hadden al zoveel van ‘ons dagelijks leven’ meegemaakt, en dit is echt wat je zoekt bij een fokker.

Op het einde van het gesprek, gaf ik aan dat ik graag op hun wachtlijst wilde komen, want ik voelde me daar enorm thuis in hoe ze met hun honden omgingen. (Ik ging er echter vanuit dat de pups die nog aanwezig waren, dat die reeds besproken waren).

Toen bleek dat niet alle pups besproken waren, vroeg ik hoe dit kwam? Want ik verwachtte een grote wachtlijst.
De fokker gaf aan dat ze niet veel reclame maken rond de honden. Al de pups waren gegaan naar mensen die ze kenden in hun netwerk. Ze fokken ook maar ongeveer 1 nestje per jaar. En heel rustig zei hij: De pups die overblijven, die blijven fijn hier. Ze moeten niet weg.

En zo is ons oog op Willem gevallen.

Een mooi bijkomstig symbooltje: Toen we Barney destijds adopteerden, stonden we lang op een wachtlijst, en uiteindelijk was er nog 1 reutje over. Het reutje met het groene bandje. Barney.

Nu we Willem zijn gaan halen, was Willem het laatste reutje dat nog over was. Ook het reutje met het groene bandje…
Het heeft mijn keuze niet beïnvloed, maar bij thuiskomst vond ik dit wel een leuk geschenkje voor mezelf.

Welke invloed had dit op mijn rouwproces?

Zoals ik in mijn titel al aangaf: Waar vreugde en gemis hand in hand gaan.

De grootste reden dat ik me niet klaar voelde om op zoek te gaan naar een volgende hond, was vooral omdat ik het verlies van Barney alle ruimte wou geven. Ook voelde het ergens een beetje alsof ik dit wou wegstoppen door een andere hond te nemen.

Ik vond het belangrijk dat als er een nieuwe hond in mijn leven zou komen, dat ik geen spiegeling zou maken met Barney. Geen vergelijk, geen verwachtingen en ook geen plaatsvervanging.

Nu Willem in huis is, ben ik opgelucht om te kunnen zeggen dat ik dit momenteel kan waarmaken. Natuurlijk vergelijk je sommige dingen met elkaar. ‘Oh, bij Barney was dit zus, of bij Barney was dit zo’. Maar meer niet.

Ik leer Willem gewoon kennen als Willem. Ik ontdek elke dag meer en meer van zijn karakter, zijn sterktes, en zijn eigenheid. En ik ben benieuwd hoe dit allemaal gaat ontwikkelen doorheen de komende maanden.

Het mooiste ‘aha’ momentje dat ik enkele keren heb mogen beleven: Dat waren momenten dat ik toch even een opwelling van gemis en tranen kreeg van Barney, en daarbij gewoon merkte: Dat er geen overlap zat met het feit dat ik Willem nu heb of niet. Het gemis was het gemis. En dat had verder geen invloed op het plezier van Willem.

En dat was het gevoel waar ik naar op zoek was toen ik de stap zette. De zekerheid dat de 2, de vreugde en het gemis, gewoon parallel naast elkaar kunnen bestaan.

Net zoals het schrijven van deze blog gepaard ging met een lach, en een traan.

Ik neem jullie komende tijd wellicht nog mee in hoe ik de eerste weken en maanden van Willem aangepakt heb.

Hoe ik de socialisatie aanpak,
hoe ik hem alleen leerde blijven
zindelijkheid
etc…

Maar heb je al vragen over deze blog, loop je vast op de keuze van een fokker, of wil je gewoon delen wat je van deze blog vond?

Je mag me altijd een seintje geven. Ik kijk ernaar uit om te horen van jullie!